GROETEN UIT DE STAM, EEN WARM BAD Deel 2 Vele van onze kinderen redden het afkicken niet zonder kliniek. Een paar daarvan moeten de vakantieperiode daar doorbrengen om in herstel te komen. We volgen de komende tijd een aantal daarvan.
Mijn naam is Kimberley en ik ben 33 jaar oud. Ik ben in mei 2019 naar de Stam in Den Haag gegaan. Had al een aantal opnames achter de rug maar ik viel steeds weer terug. Ik heb voor de Stam gekozen omdat het een langdurig traject is. Niet alleen je verslaving wordt aangepakt maar alles wat daar omheen speelt ook. En bij mij was dat nog al wat. Ik had een hoop schulden. De band met mijn familie was heel slecht. Ik heb ook een dochter van 6 jaar waar jeugdzorg bij betrokken is. Jeugdzorg had inmiddels ook nog weinig vertrouwen in mij.
Naast Jeugdzorg kwam ook de reclassering nog om de hoek door mijn criminelen verleden. Ik kon wel
clean worden. Maar zodra ik al mijn verplichtingen na moest komen en instanties weer dingen van mij wilden
ging het mis. Bij de Stam kreeg ik een persoonlijk begeleider die mij steunde tijdens de gesprekken. Een aantal keer in de week was er een huisgroep waar ik mijn onzekerheden kon uitspreken en waar ik vragen kon stellen zoals hoe met dingen om te gaan. Het is bij mij met vallen en opstaan gegaan. Tijdens het traject heb ik een terugval gehad. Bij de meesten instellingen kun je je spullen pakken en vertrekken. Dat was niet het geval maar ik moest wel helemaal opnieuw beginnen. Dit heeft mij uiteindelijk sterker gemaakt.
Ik kan nog wel uren door praten waarom de Stam zo belangrijk voor mij is. Maar waar het nu om gaat is dat ik altijd een veilige plek heb om naar terug te gaan als het minder goed gaat. Inmiddels woon ik op mezelf en zie ik mijn dochter dagelijks en is ze in het weekend bij mij. Ze heeft een mooie kamer gekregen waar ik super trots op ben. Ik ben nu druk aan het zoeken naar een leuke baan. Afgelopen week heb ik een sollicitatiegesprek gehad wat ook super goed ging. Ik sta sterk in mijn schoenen en voel me een trotse moeder. Dit dankzij de Stam.
Liefs Kimberley
GROETEN UIT DE STAM, EEN WARM BAD Deel 3
Mij is gevraagd om een stukje te schrijven voor Moeders voor moeders.
Laat ik mezelf eerst even voorstellen:
Ik ben Betty, 27 jaar, ik kom oorspronkelijk uit Bergen op Zoom, ben enig kind en ik kom uit een grote kermisfamilie.
Even terug in de tijd. Ik ben geboren op 15 juni 1994. Mijn vader en moeder waren echte kermisexploitanten in hart en nieren. Dus ik ben ook echt in deze wereld opgegroeid. Toen ik een halfjaar was gingen mijn ouders uit elkaar en ik heb niks meer van mijn vader vernomen na die tijd. Mijn moeder en ik zijn dus voor een lange tijd samen geweest. De eerste 12 jaar van mijn leven om precies te zijn. Deze jaren waren gevuld met liefde, geluk maar ook weinig stabiliteit. Ik ging vaak heen en weer van mama, opa en oma, en al mijn tantes. Ondanks dat was ik wel een blij en tevreden kind. Op mijn 12e hertrouwde mijn moeder, met een man genaamd Bert die uit een boerendorp kwam in de buurt (zo’n 30 min van Bergen op Zoom) hij heeft mij vanaf mijn 13e mishandeld en vanaf mijn 14e seksueel misbruikt tot mijn 16e. In deze tijd ging het snel bergafwaarts met me, ik greep eerst naar eten en op mijn zwaarste woog ik 145 kilo. Ik heb rond mijn 17e ook een maagverkleining laten doen. Ik was in deze tijd erg depressief en dacht elke dag aan de dood. Ik heb toen het misbruik plaatsvond nooit wat durven te zeggen, ik heb het later wel aan mijn moeder verteld maar ze geloofde me niet. In dit jaar zijn Bert en mijn moeder ook uit elkaar gegaan. Niet lang daarna ging mijn moeder samenwonen met mijn 2e stiefvader Johan, dit was een kermisman en een achterneef van mijn opa. Johan en ik lagen elkaar niet, maar ben wel voor hem gaan werken, heel simpel omdat ik dit leven kende en het makkelijk geld was. In 2012 toen was ik 19 of 20, toen werd mijn moeder ziek, ze kreeg lymfklier kanker. Na 2 jaar was ze even ‘schoon’ maar in 2016 overleed ze. Toen werd het zwart, ik ben heel erg gaan drinken wat ik voorheen ook al deed maar ik verloor mezelf helemaal. Ik ben bij mijn stiefvader blijven wonen en werken, we hadden nog steeds geen goede band, maar ik kon nergens heen omdat ik me ook helemaal afsloot van mijn familie en hun niks liet weten van mijn problemen. Ook tussen hem en mij ging het van kwaad tot erger, vaak ruzie, hij sloeg me ook vaak en heeft me ook 1 keer misbruikt. Begin 2019 ben ik naar Zuid-Afrika geweest voor een behandeling van 6 weken. Dit was oké, maar ik was hier niet helemaal eerlijk, voornamelijk over het misbruik, ik schaamde me hiervoor. In juni van dit jaar ben ik heel erg teruggevallen. Toen heeft mijn stiefvader me eruit geschopt en heb ik aan de bel getrokken bij mijn familie. Na een tijdje kwam ik Stichting de Stam in Den Haag tegen en ben hier in Augustus 2019 heen gegaan.
Hoe gaat het nu?
Ik ben inmiddels bijna 2 jaar hier, ik zit in de nazorg al ruim een halfjaar en ik doe vrijwilligerswerk bij de Ooievaart. In September begin ik aan een nieuwe opleiding en ik heb veel vrienden gemaakt hier. Tussen mij en mijn familie is veel uitgesproken en we gaan weer op een normale manier met elkaar om. Ze zijn trots op me.
Ook ben ik bij Psytrec geweest om mijn trauma’s aan te pakken, dit was pittig maar ik ben blij dat ik het gedaan heb.
Ook ben ik trotse tante van Luca, dat is de zoon van mijn neef, ik ben dankbaar dat ik een deel van zijn leven mag uitmaken.
Ik heb veel te danken aan de Stam en ik zie het ook als mijn 2e familie. Ik heb vooral geleerd om mezelf te zijn, om me gevoel te uiten en voor niemand mezelf aan te passen. Ik ben hier ook uit de kast gekomen en dat voelt nog steeds als een opluchting.
Ik ben mezelf hier heel erg tegen gekomen, maar ik ben blij dat ik het gedaan heb. Want ik overleef niet meer maar ik leef.
GROETEN UIT DE STAM, EEN WARM BAD Deel 4
Mijn naam is Koen Woelders 32 jaar en al vanaf mijn 12e verslaafd. Mijn middelen zijn cocaïne, alcohol en later speed in combinatie met GHB. Ik ben vorig jaar oktober naar de Stam gekomen, omdat ik geen uitweg meer zag en moe gestreden was. Vanaf mijn 8e gaat het al niet zoals een normaal mens verdient. Ben twee jaar seksueel misbruikt en mijn thuissituatie was niet stabiel. Ik had helaas 2 ouders die ook hun problemen hadden en mijn moeder was alcoholverslaafd. Helaas zijn mijn ouders overleden en wil ik de cirkel van verslaving in ons gezin doorbreken.
Al gauw ging ik mijn aandacht op de verkeerde manieren zoeken. Ontmoette oudere mensen en kwam zo al vroeg in een bepaald milieu. Hier ben ik eigenlijk in blijven hangen tot vorig jaar en zocht altijd spanning op vele vlakken en heb de meest rare dingen meegemaakt en gezien. Ook dit moet ik een plek gaan geven en achter me laten.
Ik heb meerdere keren geprobeerd te stoppen met gebruik maar, omdat mijn trauma’s in de weg stonden moest ik deze eerst aanpakken voordat ik het stuk verslaving kon aanpakken. Ik ben begonnen in 2014 met mijn ptss(post traumatisch stress syndroom) en emdr therapieën die ik in 2019 heb afgerond en sindsdien ook medicijn vrij ben.
Ook ging het na een periode in bijvoorbeeld een kliniek even goed. Maar de echte wereld benauwde me en zo keerde ik steeds terug in mijn oude milieu en cirkel die ik niet wist te doorbreken.
Ben in 2019 vader geworden van een kleine man. Ik heb hem tot nu toe maar 4 keer mogen zien. Dit doet pijn, maar door mijn eigen jeugd weet ik voor nu dat dit het beste is. Moet nu keihard werken aan mijzelf, zodat ik er dadelijk wel voor hem kan en mag zijn.
Hier bij de Stam heb ik mogen ervaren dat er mensen zijn die echt het beste met iemand voor kunnen hebben en heb in 9 maanden tijd echte vriendschappen kunnen opbouwen. Dit vooral, omdat we elkaar aanspreken op ons gedrag en we veel raakvlakken hebben met elkaar. Ik ben eigenlijk ook al heel lang op zoek naar warmte en liefde en familie die er oprecht voor mij is. Ben dit lang geleden al kwijtgeraakt en altijd een soort van naar op zoek geweest.
Ik ga nu richting fase 3 en dat is meer naar buiten werken en daar liggen mijn grootste angsten. Dus een hele spannende tijd voor de boeg en het echte werk voor mij gaat beginnen. Heb er zin in en veilig thuis waar ik op terug kan vallen wanneer ik het moeilijk krijg en ik weet zeker dat mijn vrienden hier mij zullen opvangen.
GROETEN UIT DE STAM, EEN WARM BAD Deel 5
Beste allemaal,
Mijn naam is Abdellah en ik zit sinds 24-09-2020 bij de stam.
Ik ben hier omdat ik een heftige gokverslaving heb en ik ben aan alcohol en cannabis verslaafd.
Mijn leven heeft pieken en dalen gekend, toen het me na twee pogingen bij de Emiliehoeve niet lukte om van mijn verslaving af te komen, ben ik tot een dieptepunt gekomen begin 2020. Mijn wereld stortte nog verder in toen ik uit mijn woning moest. Ik besloot dat niets mij meer kon schelen, het enige wat ik nog deed is gebruiken. Ik ging alles proberen. Ik had de hoop die ik altijd gekoesterd had opgegeven. Het zou niets meer worden met die veelbelovende Abdellah die het tot aan de Universiteit had geschopt in Amerika had gestudeerd en zo goed bezig was. Die persoon was ik helemaal kwijt en ik leefde van dag tot dag met zo veel mogelijk middelen als dat ik kon krijgen. Mijn moeder en de rest van mijn familie had het met me gehad. Ik mocht niet meer thuiskomen en sliep op een gegeven moment, maar pas toen de Stam in zicht was in de tuin. Daarvoor had ik gelukkig een aantal kennissen die nog wel wat geduld met me hadden maar dat raakte ook op. Ik heb gewerkt en van alles geprobeerd maar telkens weer verviel ik in mijn verslaving, gokken en volgde automatisch cannabis en alcohol. Nu en werkelijk nu pas heb ik het gevoel dat ik die jongen terug aan het vinden ben, dat komt door de Stam.
De Stam is wat ik altijd al nodig heb gehad, de verbintenis, de eerlijkheid de kwetsbaarheid en openheid hebben mij gebracht waar ik nu sta, al 10 maanden vrij van alles en vooral van dat heftige gokken, nooit eerder is mij dit gelukt. Ik hou van de strakke structuur waarin je je zelf kan blijven terwijl ik steeds meer leer over mijnzelf en waarbij ik word geholpen door mijn lotgenoten. Ik leef hier met normen en waarden met mensen die weten hoe het is om verslaafd te zijn, er is niets dat ik niet kan delen. Ik ben zo blij met de zorg die ik van iedereen krijg, met de hulp die ik krijg en met de hulp die ik zelf mag geven. Ik voel mij echt weer waardig en durf te dromen. Ik sta op volgens een straks schema en ben inmiddels fase 2 snel hoop ik door te stromen naar fase 3 en ook hierin word ik uitstekend begeleid. Ik overwin zo veel, mijn hoogmoedigheid, het omgaan met anderen, het omgaan met hoe mijn leven is gelopen, het omgaan met triggers, voor mezelf durven staan, mijn mening op een goede manier durven uiten, niet over mijn gevoel heen stappen, het waarderen van het leven en van de mensen die zo veel om mij geven.
De band met mijn ouders groeit en met mijn familie en zo dadelijk in fase 3 ga ik die met goede oude vrienden ook herstellen. Ik zie weer hoe ik aan het werk kan gaan en hoe ik mijn leven wil gaan indelen en ik weet dat ik hier steun bij ga krijgen van de vrienden die ik hier heb. Ik ben ontzettend trots op mezelf en heb veel liefde voor de bewoners en de stafleden van de Stam. Ik ben zo blij dat ik dit ben aangegaan en dat ik nu ben waar ik ben. Het is niet makkelijk geweest, zeker niet maar daarom ben ik waar ik nu ben en straks weer die zelfstandige jongen die ik altijd heb willen zijn.
Liefs Abdellah
